تغذیه مناسب گاو و گوساله یکی از عوامل کلیدی در بهبود عملکرد دام و افزایش بازده اقتصادی دامداری‌ها است (Tang et al., 2021). مخمرها به‌ویژه دو نوع «مخمر زنده » و «مخمر هیدرولیزشده (یا اتولیزشده)» در جیره دام استفاده می‌شوند تا گوارش، رشد و سلامت دام را بهبود دهند (Marden et al., 2008). با این حال، هر کدام از این دو نوع، مکانیزم و فواید منحصربه‌فرد خود را دارند (Onyango et al., 2020)

  مخمر زنده (Probiotic)

مخمر زنده حاوی سلول‌های فعال Saccharomyces cerevisiae است که پس از ورود به شکمبه باعث مصرف اکسیژن می‌شود و شرایط بی‌هوازی بهتری برای باکتری‌های مفید فراهم می‌کند (Tang et al., 2021). این فرایند به تثبیت pH شکمبه و جلوگیری از اسیدی‌شدن بیش‌ازحد کمک می‌کند و در نتیجه هضم فیبر و سایر مواد مغذی بهبود می‌یابد (Marden et al., 2008). همچنین، افزودن مخمر زنده در رژیم غذایی گاو و گوساله به افزایش سرعت رشد و بهبود ضریب تبدیل خوراک منجر می‌شود (Onyango et al., 2020).

  مخمر هیدرولیزشده (Prebiotic)

در فرایند هیدرولیز یا اتولیز، دیواره سلولی مخمر شکسته و ترکیباتی مانند اسیدهای آمینه، پپتیدها، ویتامین‌ها و به‌ویژه بتاگلوکان و مانان‌الیگوساکاریدها آزاد می‌شوند (Ding et al., 2014). این ترکیبات می‌توانند با تقویت سیستم ایمنی دام و جلوگیری از اتصال باکتری‌های بیماری‌زا به دیواره روده، وضعیت سلامت دام را بهبود بخشند (Ding et al., 2014). اگرچه مخمر هیدرولیزشده دیگر زنده نیست، اما به دلیل دارا بودن مواد مغذی مفید و مولکول‌های فعال، در دوره‌های پرتنش (مانند دوره انتقال و گرما) عملکرد و ایمنی دام را ارتقا می‌دهد (Onyango et al., 2020).

   نتیجه‌گیری

هر دو نوع مخمر در صنعت دامپروری ارزشمند هستند و بسته به شرایط پرورش، می‌توانند به شکل مؤثری به بهبود عملکرد و سلامت دام کمک کنند (Tang et al., 2021). مخمر زنده عمدتاً با تثبیت شرایط شکمبه و بهبود گوارش، تأثیر مستقیمی بر بهبود ضریب تبدیل خوراک و رشد دارد (Marden et al., 2008). در مقابل، مخمر هیدرولیزشده با تأمین ترکیبات ایمنی‌زا و مغذی، در دوره‌های پرتنش اثر چشم‌گیری بر سیستم ایمنی و سلامت عمومی دام می‌گذارد (Ding et al., 2014). در بسیاری از موارد، تلفیق هر دو مخمر نیز راهکار خوبی برای بهینه‌سازی شرایط شکمبه، افزایش عملکرد و تقویت ایمنی دام است (Onyango et al., 2020).